Club de lectura

Durante varias semanas puidemos ver colgados nas aulas e no corredor os cartazos que anunciaban a posta en marcha do Club de Lectura neste curso. E foi o día 26 de outubro cando @s compoñentes reuníronse coa nosa compañeira Ana Vázquez, coordinadora da actividade, para ter a primeira toma de contacto. Na sesión dedicáronse a falar dun modo distendido do propósito que ten o grupo para se reunir en torno á lectura voluntaria e pracenteira e do interesante que pode ser a experiencia de compartir as lecturas comúns.

A continuación Ana fixo unha introdución e contexto do primeiro libro a ler. Trátase de O pintor do sombreiro de malvas do autor Marcos Calveiro. Ademais do libro, entregou os carnés do Club e unha libreta feita para a ocasión onde @s rapac@s poden anotar as súas impresións. As primeiras follas ofrecen información sobre algúns dos aspectos narrativos a ter en conta e que de seguro será de gran axuda para afondar e sacar máis rendemento ás lecturas. Está a vosa disposición máis abaixo.

Só nos queda dar a benvida ao grupo e desexarlles que pasen moi bos ratos tanto na lectura como ao compartir diferentes interpretacións dos relatos. Aproveitamos para animar ao resto do alumnado a sumarse ao Club.

Contido da libreta

Ola! Benvid@ ao teu Club. Estamos moi contentos de que te unas a nós nun espazo onde comentar as lecturas de forma distendida e amena, intercambiar impresións e compartir as nosas preferencias literarias.

Como este curso leremos obras narrativas ímosche dar unhas pequenas nocións sobre algúns dos seus aspectos, e se te animas a botarlles unha ollada, cremos que che servirán para sacar un maior rendemento á túa lectura.

Así que aí van uns apuntamentos básicos de comentario literario:

Con respecto ao CONTIDO podemos destacar:

ARGUMENTO: un breve resumo da obra.

Na ESTRUTURA DO CONTIDO é importante identificar o CLÍMAX, é dicir o momento de maior emoción da narración. Cando se sente maior alegría, tristeza, temor...emoción, en fin.

O TEMA: sería dicir en poucas palabras de que trata a obra. Por exemplo de amor, de terror, de aventuras, histórica, de ciencia ficción....

Pode haber un tema principal e outro ou outros secundarios. Por exemplo, nunha narración de ciencia ficción pode haber un subtema amoroso... Xa sabes rapaz coñece rapaza, rapaz coñece rapaz, rapaza coñece rapaza ...

O NARRADOR:

Non o confundas co autor. Autores son Marina Mayoral, Agustín Fernández Paz, Méndez Ferrín, Ledicia Costa..., noutras palabras, @ escritor@.  O narrador é un personaxe máis, e a súa función é contarnos a historia.

Temos que ter en conta a persoa e o punto de vista:

Os principais narradores están en 1ª ou 3ª persoa.

O punto de vista pode ser interno ou externo. Se o narrador é un personaxe da historia é un punto de vista interno, se pola contra está fóra dela, pois claro, é externo.

Os narradores internos poden ser:

EN  PRIMEIRA PERSOA: o punto de vista é interno.

EU PROTAGONISTA: como ben se pode entender é cando o protagonista principal da historia é o mesmo que a conta. Como se nós contamos algo que nos sucedeu a nós mesmos.

EU TESTEMUÑA: cando o narrador é un personaxe secundario que conta os acontecementos que lles suceden aos personaxes principais, nos que el tamén se pode ver envolto. Como se contas algo que lle sucedeu a un amigo teu e ti o relatas, por exemplo, porque o acompañabas.

 EN TERCEIRA PERSOA: o punto de vista acostuma a ser externo:

NARRADOR OMNISCIENTE: o narrador sábeo todo sobre os seus personaxes: os seus pensamentos, ideas, sentimentos... Coñece o seu pasado, opina sobre aspectos do relato, fai valoracións... En conclusión, sábeo todo, todo, todo...

NARRADOR OBXECTIVO: o narrador conta só o que ve e escoita, como se fose unha cámara de cine. Non dá opinións, non fai valoracións. 

OS PERSONAXES

Personaxe principal: protagonista da acción do texto.

Personaxe secundario: periférico na acción do texto.

Personaxes reais: teñen correspondencia na realidade: unha rapaza, un can, un investigador.....

Personaxes imaxinarios: non teñen correspondencia na realidade: unha fada, un gnomo, unha bruxa...

Personaxes planos ou rectilíneos: esquemáticos, que non evolucionan ao longo do relato. Non cambian, sempre se comportan       igual.

Personaxes redondos: van evolucionando e deseñando os seus perfís ao longo da narración.

Personaxe figurante: irrelevante para o desenvolvemento da historia; funciona   como elemento dun cadro compoñendo o espazo            social, pero nadiña do que fan ten importancia para a historias.

Personaxe antagonista: na trama da historia representa a oposición ao protagonista, normalmente un vilán que se opón ao heroe, que acostuma a ser o protagonista.

A VOZ DOS PERSONAXES

O narrador ás veces conta o que din os personaxes coas súas palabras e outras veces cédelles a voz. Segundo isto temos:

ESTILO DIRECTO: reprodúcense ao pé da letra as palabras ou pensamentos dos personaxes. Aparecen entre aspas ou guións e normalmente introdúcense cuns verbos que se denominan “verba dicendi”, verbos como: dicir, pensar, preguntar, responder... (aínda que poden non aparecer). Hai exclamacións, interrogacións...

Exemplo: O rapaz dixo:“Que pelazo teñen os de Auryn!!”

ESTILO INDIRECTO: o narrador reproduce coas súas propias palabras (as do narrador) o que din os personaxes. 

Exemplo: O rapaz dixo que os de Auryn tiñan un pelo macanudo.

O TEMPO

Tempo da historia: é o tempo dos acontecementos narrados, medibles en unidades cronolóxicas. A historia que se nos conta pode suceder nun minuto, nunha hora, nun día, nunha semana, nun mes, nun ano, nun lustro, nunha década, nun...

Tempo do discurso: ten que ver coa orde e ritmo da narración.

Tempo lineal ou continuo: é o modo máis elemental do relato, prodúcese un ordenamento cronolóxico dos feitos que aparecen no texto.

Tempo anacrónico ou descontinuo: cando non se conta a historia de forma lineal senón que se dan saltos temporais, cara adiante, cara atrás...

Analepse ou flash back: ruptura da secuencia cronolóxica mediante a intercalación de feitos do pasado.

Prolepse ou flash forward: ruptura da secuencia cronolóxica mediante a intercalación de feitos do futuro.

Tempo simultáneo: ruptura do ordenamento cronolóxico ao representar en sucesión feitos que son simultáneos. Por exemplo, nun capítulo conta un personaxe o que lle ocorre e no seguinte capítulo outro personaxe conta o que lle aconteceu a el nese período de tempo.

Tempo rápido (ritmo rápido): moitos feitos en poucas palabras. Oracións curtas, coordinadas ou xustaposta, resumos, elipses...que dan sensación de viveza, rapidez. .  “Eu nacín, crecín e fíxenme home”. Máis rápido non pode ser!

Tempo lento (ritmo lento): poucos feitos en moitas palabras. Períodos longos, subordinadas, descricións pormenorizadas, digresións... E non hai forma de que a acción avance! Ou faino moi lentamente...

O ESPAZO

Segundo a referencia á realidade: existente ou imaxinario.

Segundo a referencia á realidade ambiental: rural urbano, marítimo...

Segundo a mobilidade: itinerante (os personaxes andan dun lugar para outro)

boomerang (comeza nun lugar, os personaxes cámbiano pero acaban volvendo ao inicio, estático (sempre no mesmo lugar)...

Segundo o que simboliza: espazo simbólico, con connotacións positivas ou negativas...

 POR SE QUERES ANOTAR OS TEUS PENSAMENTOS.....

O meu personaxe favorito é...

Resúltame odioso o personaxe de...

Síntome identifiad@ co personaxe de...

Véxome reflectid@ nos pensamentos que ten ou situacións que lle ocorren a...

Chamoume a atención esta reflexión, ou frase...

Outras ideas que me roldan pola cabeza...