Dous exemplos de secundaria: o recollido e a nova versión.
Aquí o primeiro...
Un
día decidín ir dar unha volta por un bosque que hai pola parte de
enriba da casa dos meus avós. De repente apareceu ante min unha
lagoa que nunca vira e sen darme conta caín nela. Houbo un momento
en que non vía máis que negro. Estaría morta?
Finalmente
conseguín saír e, aliviada, decateime de que vía todo o que había
ao meu arredor. Pero cando a miña imaxe se reflectiu na auga un
profundo calafrío percorreu todo meu corpo; non tiña cabeza!!!
Eu
non sabía o que estaba pasando. Vía todo pero non tiña ollos.
Botei a camiñar polo bosque e pareceume ver a unha nena. Funme
achegando a ela e deime conta de que era a miña irmá. Pero cando
ela me viu escapou aterrorizada. Eu seguina para intentar falar con
ela, pero non puiden.
Así
que espantar nenos ía ser o meu destino.
Deste
xeito pasaron tres días, ata que xa máis calmada, tiven unha idea:
ía buscar a miña cabeza.
Volvín
á lagoa e mergulleime nela. Despois dun anaco vina, pero non a daba
subido, afundíase cara á escuridade. Facendo un esforzo inmenso
conseguín collela. Subín ao carro que eses días me servira de
medio de transporte nas miñas correrías de ser sen cabeza e marchei
á casa dos meus avós que viviran a miña desaparición con tremenda
preocupación.
Desde
entón unha pregunta anda a roldarme continuamente: Que é o que
sucede realmente nese lugar?
... e o segundo.
Cando
eu era pequena tiña verdadeiros desexos de ir a Orlando, e tiven a
sorte de que, polo meu aniversario, os meus avós me regalasen cartos
para axudar a costear a viaxe.
Como
aínda así non conseguira reunir o suficiente diñeiro, decidín
enterrar o que tiña aforrado no xardín da miña casa.
Pasaron
os anos. Eu xa me mudara coa miña familia a outra vivenda e tardamos
en regresar ao noso primeiro fogar. Cando nos decidimos a volver alí
de visita atopei que o noso xardín se convertera nun enorme bosque
con multitude de árbores. O meu abraio foi enorme cando me dei conta
de que os seus froitos eran..., billetes!!!.
Por
suposto marchei a Orlando xunto coa miña familia. E aínda nos
quedaron cartos para seguir percorrendo mundo.
Un exemplo da lenda recollida en primaria.
A nova versión realizada en grupo polo alumnado de primaria.
Antes de despedirnos dela dedicounos o seu libro.
Aproveitamos esta entrada para amosar algúns dos títulos que temos na nosa biblioteca sobre esta temática.
No hay comentarios:
Publicar un comentario